از در کلبه ی عشق، عکس تو مرا ابری کرد .
عکس تو خنده به لب داشت ولی اشک چشمان مرا جاری کرد
در زمانی که وفا قصهی برف در تابستان است و صداقت گل
نایابیست به که باید گفت با تو خوشبختترین انسانم